.jpg)
រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានបង្ហាញពីការប្តេជ្ញាចិត្តយូរអង្វែងដោយអនុម័តក្របខណ្ឌច្បាប់ និងសេចក្តីព្រាងគោលនយោបាយជាតិ និងផែនការសកម្មភាពផ្សេងៗចំពោះការគាំពារនិងការអភិវឌ្ឍកុមារតូច (ECCD) ។ សកម្មភាពទាំងនេះត្រូវបានអនុវត្តតាមរយៈកម្មវិធីផ្សេងៗ ប៉ុន្តែផលលំបាក និងបញ្ហាប្រឈមជាច្រើននៅតែមាន។
ភាពជោគជ័យកន្លងមក
សាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋគឺជាសេវាអប់រំផ្លូវការដំបូងគេដែលផ្តល់ដល់កុមារតូចៗនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ គ្រូបង្រៀននៅក្នុងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋត្រូវបានតម្រូវឱ្យបញ្ចប់កម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលមុនចូលបម្រើការងាររយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារបញ្ហាថវិកា និងធនធានមនុស្ស លទ្ធភាពទទួលបានសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋនៅមានកម្រិត ហើយត្រូវបានប្រមូលផ្តុំជាចម្បងនៅក្នុងតំបន់ទីក្រុង និងតំបន់ជុំវិញទីក្រុង។
ដើម្បីពង្រីកលទ្ធភាពទទួលបាន និងឈានដល់កុមារទទួលបានការសិក្សាកាន់តែច្រើន រដ្ឋាភិបាលបានជ្រើសរើសវិនិយោគលើជម្រើសដែលមានប្រសិទ្ធភាពថ្លៃជាង — សាលាមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ (CPS) ។ គម្រូនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៧ ដោយអង្គការពិភពកុមារ និងអភិវឌ្ឍន៍ (Planète Enfants & Developpement-PE&D) អង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា (Plan International-Cambodia) និង អង្គការ Save the Children ដោយមានការគាំទ្រពីអង្គការយូនីសេហ្វ (UNICEF)។ ក្រោយមកវាត្រូវបានពង្រីកទូទាំងប្រទេស។
នៅឆ្នាំ ២០១៩ មានសាលាមត្តេយ្យសហគមន៍ចំនួន ២,៩៧០ ដែលកំពុងដំណើរការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលឈានដល់កុមារចំនួន ៦៩,៩១៤ នាក់ ក្នុងនោះមានក្មេងស្រីចំនួន ៣៦,០៧៣ នាក់។ ការបង្រៀននៅមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ជាធម្មតាធ្វើឡើងដោយសមាជិកសហគមន៍ ដែល ៩៨% ជាស្ត្រី ដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលខ្លីជាងគ្រូមត្តេយ្យសិក្សារបស់រដ្ឋ។ ខណៈពេលដែលគរុកោសល្យដែលបានប្រើគឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋ បរិយាកាសសិក្សាជារឿយៗមានភាពខុសប្លែកគ្នា ដោយសារមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ អាចដំណើរការក្នុងកន្លែងក្រៅផ្លូវការ ដូចជាបរិវេណវត្ត ឬផ្ទះរបស់អ្នកភូមិ។
ដើម្បីឱ្យមានការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការដោយក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា (MoEYS) និងទទួលបានមូលនិធិប្រៀបធៀបទៅនឹងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋ មត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ត្រូវតែបំពេញតាមស្តង់ដារអប្បបរមាដែលកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យស្តីពីការគ្រប់គ្រងមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍។
សាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋគឺជាសេវាអប់រំផ្លូវការដំបូងគេដែលផ្តល់ដល់កុមារតូចៗនៅទូទាំងប្រទេសកម្ពុជា។ គ្រូបង្រៀននៅក្នុងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋត្រូវបានតម្រូវឱ្យបញ្ចប់កម្មវិធីបណ្តុះបណ្តាលមុនចូលបម្រើការងាររយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារបញ្ហាថវិកា និងធនធានមនុស្ស លទ្ធភាពទទួលបានសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋនៅមានកម្រិត ហើយត្រូវបានប្រមូលផ្តុំជាចម្បងនៅក្នុងតំបន់ទីក្រុង និងតំបន់ជុំវិញទីក្រុង។
ដើម្បីពង្រីកលទ្ធភាពទទួលបាន និងឈានដល់កុមារទទួលបានការសិក្សាកាន់តែច្រើន រដ្ឋាភិបាលបានជ្រើសរើសវិនិយោគលើជម្រើសដែលមានប្រសិទ្ធភាពថ្លៃជាង — សាលាមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ (CPS) ។ គម្រូនេះត្រូវបានបង្កើតឡើងដំបូងក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៧ ដោយអង្គការពិភពកុមារ និងអភិវឌ្ឍន៍ (Planète Enfants & Developpement-PE&D) អង្គការភ្លែនអន្តរជាតិកម្ពុជា (Plan International-Cambodia) និង អង្គការ Save the Children ដោយមានការគាំទ្រពីអង្គការយូនីសេហ្វ (UNICEF)។ ក្រោយមកវាត្រូវបានពង្រីកទូទាំងប្រទេស។
នៅឆ្នាំ ២០១៩ មានសាលាមត្តេយ្យសហគមន៍ចំនួន ២,៩៧០ ដែលកំពុងដំណើរការនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ដែលឈានដល់កុមារចំនួន ៦៩,៩១៤ នាក់ ក្នុងនោះមានក្មេងស្រីចំនួន ៣៦,០៧៣ នាក់។ ការបង្រៀននៅមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ជាធម្មតាធ្វើឡើងដោយសមាជិកសហគមន៍ ដែល ៩៨% ជាស្ត្រី ដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលខ្លីជាងគ្រូមត្តេយ្យសិក្សារបស់រដ្ឋ។ ខណៈពេលដែលគរុកោសល្យដែលបានប្រើគឺស្រដៀងគ្នាទៅនឹងការផ្សព្វផ្សាយនៅក្នុងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋ បរិយាកាសសិក្សាជារឿយៗមានភាពខុសប្លែកគ្នា ដោយសារមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ អាចដំណើរការក្នុងកន្លែងក្រៅផ្លូវការ ដូចជាបរិវេណវត្ត ឬផ្ទះរបស់អ្នកភូមិ។
ដើម្បីឱ្យមានការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការដោយក្រសួងអប់រំ យុវជន និងកីឡា (MoEYS) និងទទួលបានមូលនិធិប្រៀបធៀបទៅនឹងសាលាមត្តេយ្យរបស់រដ្ឋ មត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍ត្រូវតែបំពេញតាមស្តង់ដារអប្បបរមាដែលកំណត់ដោយអនុក្រឹត្យស្តីពីការគ្រប់គ្រងមត្តេយ្យសិក្សាសហគមន៍។
ក្របខ័ណ្ឌច្បាប់
ការអប់រំគឺជាធាតុផ្សំជាមូលដ្ឋាននៃការគាំពារ និងការអភិវឌ្ឍកុមារតូច (ECCD)។ នៅកម្ពុជា សិទ្ធិនេះត្រូវបានការពារក្រោមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ មាត្រា ៤៨ ចែងថា “រដ្ឋត្រូវធានាការការពារសិទ្ធិកុមារ ដូចមានចែងក្នុងអនុសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិកុមារ ជាពិសេសសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិទទួលបានការអប់រំ សិទ្ធិទទួលបានការការពារក្នុងសម័យសង្គ្រាម និងសិទ្ធិទទួលបានការការពារពីការកេងប្រវ័ញ្ចផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ឬផ្លូវភេទ”។
ការថែទាំកុមារតូច និងការអប់រំកុមារតូចត្រូវបានកំណត់ដោយច្បាប់នៅក្នុងព្រះរាជក្រមលេខ NS/RKM/1207/032 ស្តីពីការអប់រំ ចុះថ្ងៃទី ៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៧ (មាត្រា ១៦-១៧) ជាសេវាដែលផ្តល់សម្រាប់កុមារអាយុពី 0 ទៅ ៦ ឆ្នាំ។ ការអប់រំកុមារតូចមិនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកម្រិតនៃការអប់រំផ្លូវការទេ ប៉ុន្តែជាដំណាក់កាលត្រៀមរៀបចំសម្រាប់ការចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធសាលារៀន។
ការអប់រំគឺជាធាតុផ្សំជាមូលដ្ឋាននៃការគាំពារ និងការអភិវឌ្ឍកុមារតូច (ECCD)។ នៅកម្ពុជា សិទ្ធិនេះត្រូវបានការពារក្រោមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ មាត្រា ៤៨ ចែងថា “រដ្ឋត្រូវធានាការការពារសិទ្ធិកុមារ ដូចមានចែងក្នុងអនុសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិកុមារ ជាពិសេសសិទ្ធិរស់រានមានជីវិត សិទ្ធិទទួលបានការអប់រំ សិទ្ធិទទួលបានការការពារក្នុងសម័យសង្គ្រាម និងសិទ្ធិទទួលបានការការពារពីការកេងប្រវ័ញ្ចផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ឬផ្លូវភេទ”។
ការថែទាំកុមារតូច និងការអប់រំកុមារតូចត្រូវបានកំណត់ដោយច្បាប់នៅក្នុងព្រះរាជក្រមលេខ NS/RKM/1207/032 ស្តីពីការអប់រំ ចុះថ្ងៃទី ៨ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០០៧ (មាត្រា ១៦-១៧) ជាសេវាដែលផ្តល់សម្រាប់កុមារអាយុពី 0 ទៅ ៦ ឆ្នាំ។ ការអប់រំកុមារតូចមិនត្រូវបានចាត់ទុកថាជាកម្រិតនៃការអប់រំផ្លូវការទេ ប៉ុន្តែជាដំណាក់កាលត្រៀមរៀបចំសម្រាប់ការចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធសាលារៀន។